Het regent

Het regent. Dikke druppels vallen uit de grijze hemel. Marieke kijkt door het raam naar buiten. Drup, dripdrip, drup, drop. Drup, dripdrip, drup, drop. Het lijkt net muziek. Op de stoep liggen reuzenplassen en de blaadjes van de bomen hangen vol regendruppels. Marieke zucht diep. "Ik heb geen zin om de hele dag binnen te zitten," moppert ze. "Ik kan toch evengoed in de regen spelen?! Dat kan ook leuk zijn." Ze holt naar de kapstok en trekt haar nieuwe regenjas en rubberlaarzen aan. "Papa, ik ga buiten in de regen spelen. Met mijn regenjas en mijn rubberlaarzen! " Papa komt uit de keuken en kijkt Marieke onbegrijpend aan. "Maar het regent pijpenstelen, Marieke," zegt papa. "Alsjeblieft," jammert Marieke. Ze trekt papa mee naar het raam. "Buiten regent het nog steeds, maar de druppels zijn al heel wat minder dik dan daarnet. En er zijn er niet meer zoveel." Papa moet lachen. "Goed," zegt hij. "Maar wanneer het harder begint te regenen, dan kom je meteen naar binnen." "Joepie!"

Marieke rent naar buiten. Marieke stampt in de plassen en schreeuwt: "Regen, regen mij maak je lekker niet nat! Drup, dripdrip, drup, drop. Drup dripdrip, drup, drop." Opeens ziet Marieke Lucas, haar buurjongen, voor het raam zitten. Hij drukt zijn neus plat tegen het raam. "Kom!" gilt ze. "Kom naar buiten. Het is hier leuk." Lucas opent het raam en brult: "Ben je gek? Het regent. Ik wil niet nat en ziek worden." Snel sluit hij het raam. Wat jammer, denkt Marieke. Dan moet ik alleen spelen…. Opeens heeft ze een plannetje. Marieke rent naar huis. Even later stapt ze opnieuw de stoep op met .….. een paraplu! Ze zwaait met de paraplu naar Lucas: "Kom Lucas, onder de paraplu word je niet nat!!!" Marieke huppelt tussen de plassen naar Lucas's huis toe. Daar staat Lucas al aan de deur met zijn regenjas en laarzen. Samen lopen ze onder de paraplu tussen de plassen in. Af en toe steken ze hun handen onder de paraplu uit en vangen ze enkele druppels op.

"Lucas, ken jij de parapludans?" vraagt Marieke en ze trippelt in het rond. Lucas doet z'n uiterste best om onder de paraplu te blijven: Marieke danst heel erg snel. "Ik kan je niet volgen," moppert hij "en ik word helemaal nat!" Marieke probeert trager te dansen en ze zingt: "Regen, regen, mij maak je lekker niet nat. Drup, dripdrip, drup, drop. Drup, dripdrip, drup, drop." Algauw zingt Lucas mee en dansen ze samen door de straat. De mensen blijven staan om naar hen te kijken. Woessschh. Plots waait de wind heel hard. Met haar twee handen klemt Marieke zich vast aan de paraplu. Whoeeeeew. Een nieuwe windstoot rukt aan de paraplu. "Pas op!" gilt Lucas. "Ik kom je helpen." Te laat. Hun handen zijn niet sterk genoeg. Daar vliegt de paraplu. Hoog in de lucht. "Kom terug paraplu!" schreeuwen Marieke en Lucas. Maar de paraplu verdwijnt achter een grote wolk. "Mijn paraplu…" fluistert Marieke stilletjes. "We kunnen de parapludans nu wel vergeten." "Wacht," zegt Lucas. "Ik heb een idee."

Hij rent naar huis en even later staat hij weer buiten met twee plastic hoedjes. "Regenhoedjes!" zegt hij. Lucas zet de plastic hoed op het hoofd van Marieke en hij zet er zelf ook een op. "Dan doen we nu de 'Regenhoedjesdans'!" giechelt hij. Marieke proest het uit: "Ja, dat lijkt me nog leuker dan de parapludans!" Samen dansen ze tussen de plassen in en zingen het liedje "Regen, regen mij maak je lekker niet nat. Drup, dripdrip, drup, drop. Drup, dripdrip, drup, drop."